Evaluating the Influence of Long Term Glycemic Control on Multifocal Electroretinography in Type 2 Diabetic Patients without Retinopathy
Ümit Çallı1, Aysüşe Yeşim Oral2, Süleyman Kuğu31Fatih Sultan Mehmet Training and Research Hospital, Ophthalmology Clinic, Istanbul2Afyonkarahisar Health Sciences University Faculty of Medicine, Department of Ophthalmology, Afyon
3Haydarpaşa Numune Training and Research Hospital, Ophthalmology Clinic, Istanbul
INTRODUCTION: We aimed to demonstrate probable neuronal benefits derived from glycemic control in diabetic patients without diabetic retinopathy (DRP) by using multifocal electroretinography (mfERG).
METHODS: Forty patients with HbA1c level >8% were included in this study. Baseline mfERG measurement (first kernel order) of patients were done. The study group consisted of patients existed 1 unit decrease in HbA1c relative to baseline and the control group consisted of patients with an insufficient decrease (n=16). The control mfERG measurements of the study group were done after HbA1c decrease is obtained (mean 13.6 months) and in the first year follow-up in the control group.
RESULTS: Baseline HbA1c level was 8.7±0.6 in the study group and 8.4±0.5 in the control group and the levels were 7.5±0.5 and 8.35±0.4 respectively after glycemic control. Decrease of HbA1c levels in the study group was significant. Comparing baseline and follow up measurements the difference between P1 and N1 wave amplitude and implicit time values weren’t statistically significant in the study group in which glycemic control was good relative to baseline.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We have determined no significant changes in mfERG parameters after approximately 1 year follow up in both good and insufficient glycemic control groups. The reasons for this could be the progression of retinopathy in diabetic patients despite glycemic control or inadequacy of first kernel orders in revealing functions of inner retina layers.
Glisemik Kontrol Sağlanan Diyabetik Retinopatisi Bulunmayan Tip 2 Diyabet Hastalarında Meydana Gelen Multifokal Elektroretinografi Değişiklikleri
Ümit Çallı1, Aysüşe Yeşim Oral2, Süleyman Kuğu31Fatih Sultan Mehmet Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Göz Hasatlıkları Kliniği, İstanbul2Afyonkarahisar Sağlık Bilimleri Üniversitesi Tıp Fakültesi, Göz Hastalıkları Anabilim Dalı, Afyon
3Haydarpaşa Numune Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Göz Hastalıkları Kliniği, İstanbul
GİRİŞ ve AMAÇ: Çalışmanın amacı, glisemik kontrolün iyi olmadığının göstergesi olarak HbA1c kan düzeyi yüksek diyabet hastalarında glisemik kontrol sonrası meydana gelen multifokal elektroretinografi değişikliklerinin incelenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışmada, diyabetik retinopati tespit edilmeyen, HbA1c düzeyi 8’in üzerinde olan 40 diyabet hastası glisemik kontrol için diyabet merkezine yönlendirilmiştir. Üç ayda bir bakılan HbA1c değerleri sonunda başlangıca göre 1 birim HbA1c düşüşü sağlanan hastalar çalışma grubunu oluştururken (n=24), yeterli düşüş sağlanamayan hastalar kontrol grubunu oluşturmuş (n=16) ve çalışma grubunu oluşturulan hastaların HbA1c düşüşü sağlandıktan sonra (ortalama 13,5 ay), kontrol grubunun ise birinci yıl kontrolünde tekrar multifokal elektroretinografi kayıtları alınmıştır.
BULGULAR: Başlangıç HbA1c değeri çalışma grubunda 8,7±0,6, kontrol grubunda 8,4±0,5 iken glisemik kontrol son-rası çalışma grubunda 7,5±0,5, kontrol grubunda 8,35±0,4 olarak ölçülmüştür. Çalışma grubundaki HbA1c değerindeki bu düşüş istatistiksel olarak anlamlı iken (p=0,01), kontrol grubundaki değişiklik istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (p=0,275). Hastaların kadran ve halka analizleri sonucunda; multifokal elektroretinografi p1 ve n1 dalga amplitüd ve implisit zamanlarında başlangıca göre glisemik kontrolü iyi olan çalışma grubunda istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik tespit edilmezken; glisemik kontrolü iyi olmayan kontrol grubunda da istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik tespit edilmemiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmada hem glisemik kontrol ile HbA1c düşüşü sağlanan hem de glisemik kontrol sağlanamayan hasta grubunda multifokal elektroretinografide yaklaşık bir yıllık takip sürecinin sonunda anlamlı bir değişiklik saptan-mamıştır. Bunun nedeni glisemik kontrol sağlanmasına rağmen diyabet hastalarında retinopatinin ilerlemesi olabileceği gibi birinci kernel yanıtlarının iç retina katlarının fonksiyonlarını yeteri kadar göstermemesi nedeniyle de olabileceği, bu nedenle çalışmanın ikinci kernel yanıtlarının değerlendirildiği başka bir çalışma ile desteklenmesi gerektiği düşünülmektedir.
Manuscript Language: Turkish