INTRODUCTION: Hepatitis B and hepatitis C infections are the major causes of death due to chronic liver disease. Treatment is very important in reducing long-term cirrhosis and hepatocellular carcinoma. In this study, we aimed to determine the real-life data of patients treated with hepatitis B and C.
METHODS: Thirty patients with chronic hepatitis B and 21 patients with chronic hepatitis C who were treated in an Infectious Diseases and Clinical Microbiology outpatient clinic in a training and research hospital in Izmir between May 2007 and December 2008 were retrospectively evaluated in this study.
RESULTS: In chronic hepatitis B patients, the virological response rate to 48 weeks of pegylated interferon treatment was 57%. However, in 85% of the patients who developed virological response at the end of the treatment, we started oral antiviral treatments within a year due to biochemical and virological exacerbations. HBeAg seroconversion developed in two of the 14 patients receiving pegylated interferon treatment, while 11 of 14 patients were switched to oral antivirals. Virological and biochemical suppression was achieved in one patient. In patients who received entecavir and tenofovir treatment, virological response rates were 91% and 100% at 48 weeks of treatment, respectively. The rate of sustained virologic response was 100% in patients treated with ribavirin plus pegylated interferon treatments in 21 hepatitis C patients.
DISCUSSION AND CONCLUSION: We think pegylated interferon treatment should be given only to selected chronic hepatitis B patient groups with HBeAg (+), low viral load and high ALT levels because of the low treatment response to a high potential for side effects. Although direct-acting antivirals (DAA) are recommended treatments for patients with Chronic hepatitis C due to their high persistent virological responses and much fewer side effects, especially in developing and undeveloped countries, because of the high cost of DAA drugs, pegylated interferon alfa 2a or 2b treatment combined with ribavirin should be considered as an alternative.
GİRİŞ ve AMAÇ: Hepatit B ve Hepatit C enfeksiyonları kronik karaciğer hastalığına bağlı ölümlerin majör nedenleridir. Uzun dönem sirozu ve hepatoselüler karsinomu azaltmada tedavi çok önemlidir. Biz bu çalışmamızda hepatit B ve C tedavisi verdiğimiz hastalarımızdaki gerçek yaşam verilerini saptamayı amaçladık.
YÖNTEM ve GEREÇLER: İzmir’de bir eğitim ve araştırma hastanesi enfeksiyon hastalıkları ve klinik mikrobiyoloji polikliniğinde Mayıs 2007 ile Aralık 2008 tarihleri arasında tedavisine başlanan 30 kronik hepatit B (KHB), 21 kronik hepatit C (KHC) hastası retrospektif olarak incelendi.
BULGULAR: Kronik hepatit B hastalarımızda 48 haftalık pegileinterferon tedavisine virolojik yanıt oranı %57 olarak saptandı. Ancak tedavi sonu virolojik yanıt gelişen hastaların %85’inde 1 yıl içerisinde biyokimyasal ve virolojik alevlenme nedeniyle oral antiviral tedavilere geçildi. Pegileinterferon tedavisi alan 14 hastadan 2’sinde HBeAg serokonversiyonu gelişirken, 11’inde oral antivirallere geçildi. Bir hastada ise virolojik ve biyokimyasal süpresyon sağlandı. Entekavir ve tenofovir tedavisi alan hastalarda ise tedavinin 48. haftasında virolojik yanıt oranları sırasıyla %91, %100 olarak saptandı. Pegile interferon ve ribavirin tedavisi alan 21 kronik hepatit C hastasında hızlı virolojik cevap oranı %71, erken virolojik cevap oranı %100 iken kalıcı virolojik yanıt %100 olarak saptandı.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Kronik hepatit B hastalarında pegile interferon tedavisinin, sadece HbeAg (+), düşük viral yük ve yüksek ALT düzeylerine sahip seçilmiş hasta gruplarına, yüksek yan etki potansiyeli düşük tedavi yanıtı nedeniyle verilmesi gerektiğini düşünüyoruz. KHC’li hastalarda günümüzde direk etkili antiviraller (DAA) yüksek kalıcı virolojik yanıtlar ve yan etkilerin çok daha az olması nedeniyle önerilen tedaviler olmakla birlikte; özellikle gelişmekte ve geri kalmış ülkelerde DAA ilaçların yüksek maliyeti nedeniyle seçilmiş hastalarda ribavirinle kombine pegileinterferon alfa 2a veya 2b tedavisi alternatif olarak düşünülmelidir.